غزل شماره 1: د محمد پر قدم ما اېښود قدم راغلمه

غزل شماره 2: چې څه لیکم، د محمد پکې خبره راشي

غزل شماره 3: که څوک وائي چې د زړه مېنه سینه ده

غزل شماره 4: په دې خلکو کې په خوا وه او اوس هم شته

غزل شماره 5: یار ځکه د شونډو د شکرو ما ته ست کوي

غزل شماره 6: چې بیا نه توره پورته شي نه سر په وینو رنګ شي

غزل شماره 7: جانانه! نور څه ما لره اوس کم راځي په مخه

غزل شماره 8: ښېرا کوي اثر خو خوږمن زړه به يې وي شا ته

غزل شماره 9: خلک نه غواړي چې ښکلي پرېشان شي

غزل شماره 10: تر سر لاندې يې وه توره، دَی ویده ؤ

غزل شماره 11: ستا نوم يې واخست او له دره و ووت

غزل شماره 12: تر تا ښه نه وه خو په دې به تر تا ښه شوه سپوږمۍ

غزل شماره 13: ځي په بدو کې تر پایه، نه وېرېږي

غزل شماره 14: جګ د زړه په سر که يې اغزی نه دی

غزل شماره 15: چې پر ما ودرېده شنخته، ته را و رسېدې

غزل شماره 16: تلم دنیا ته له تا یاره، بېرته راغلم

غزل شماره 17: تر ګُمان لوړ دی او د خیال په هغه خوا دی جانان

غزل شماره 18: په کږو سر شو کله هم پر سمه لار رانغی

غزل شماره 19: اوس به ترې چرته ځو، دلې واړه را و رسېدل

غزل شماره 20: ته د ګلاب پر پاڼو پروت زه پر اغزو یم روان

غزل شماره 21: دا کار خو د غلا کار دی که ته غلا کولی نه شې