دروېش درانی
چې څه لیکم، د محمد پکې خبره راشي
ګرځم په کاڼو کې په لاس مې ملغلره راشي
زما په زړه کې وي ستا نوم، زه په هغه ډاډه یم
زما دښمن د جنګ په وخت واغوندې زغره راشي
له دغه ځایه هغه هم بیا په الوت ځي مخته
چې ستا تر دره بې بڼکو، بې وزره راشي
زما پر زړه باندې ستا نوم لکه وږمه ولګي
زما پر ژبه ستا درود لکه شکره راشي
دي دوه جهانه يې د یار، دروېش ته فرق نه کوي
که مرګ په لار کې وکړي ځنډ، که ژر تر ژره راشي