دروېش درانی
د محمد پر قدم ما اېښود قدم راغلمه
خدایه! وم تا ته را روان او دا یم سم راغلمه
له خوشحالیو سره زه له تا ډېر لري لاړم
خو بیا چې بېرته را په مخه کړمه غم، راغلمه
په خپل همت ما د ښو هيڅ یو کار هم نه دی کړی
چې تا ته راغلم نو دا هم ستا په کرم راغلمه
کله به خپل زړه ته په تا پسې در ننوتم
کله به زه درپسې خوا ته د حرم راغلمه
ستا د رحمت له برکته په پوره حساب شوم
کنې هر وار به زه دروېش په تاله کم راغلمه