دروېش درانی
خلک نه غواړي چې ښکلي پرېشان شي
بس له ورایه ور ته وګوري، روان شي
دا چې هره ورځ ورکېږي دلته زړونه
هسې نه چې ټول پر تا باندې تاوان شي
زړه مې ستا ډېرو بېورو داسي نری کړ
چې رقیب شړې نو هم زما ارمان شي
تا که وخندل هغه وخت به سپرلی شي
ما که وژړل هغه دم به باران شي
د دروېش خاورین وجود به هم سره زر شي
که دې شونډو ته نزدې لکه پېزوان شي