...

عبدالحمید مومند

چې پرې راشي د عشق فوج ټول سیاه پوش

لا علاج له زړه ګوښه شي عقل و هوش

د خپل یار له وېرې و یار د رقیب نه کړم

د مزري په څنګ کې ګرځي سیاه ګوش

آب و تاب راته ښیي د نوخطانو

په خزان کې د بهار د ګلو جوش

په رموز د یار د شونډو یار پوهېږي

د می خوز زده سوال جواب د می فروش

دا نګار د خط سیاهي راوړه په مخ کې

که بادشاه د زمانې شه خرقه پوش

مات، روغ لوښي پېژانده په خپل آواز شي

نه پټېږي د مین ژړا خروش

څو شبنم غوندې شبګير په سر وا نه خلي

له ګلرخ سره به نه شي هم اغوش

د هغو میو په څښو به ګوره څه شم

چې يې شوم په اوریده مست و مدهوش

د باګرام د لاله زار بلبلان واړه

د حمید خوش ګویايۍ کړه خاموش