که يې راکړ خال وخط و مالېچن لاس

بیا په دوست باندې بر مه شه د دښمن لاس

ساده روی خط ته هوس له ساده کۍ کا

وچمن ته پرېښوی نه شي د چمن لاس

هسې زه د ځان په غوښو عشق بوخت کړم

لکه نه خېژي له ځانه د پمن لاس

محبت څيرې ګریوان زما ټول نه کړ

که پرې سل ځله وهي د عقل ستن لاس

ځکه ما د عشق په توره ځان شهید کا

چې مې نه رسي د صبر په کفن لاس

هر ساعت مې هسې تاو تر څړۍ خېژي

چې اېښوی نه شي په سر زما غمجن لاس

نوخطان واړه ارمان کا بارې ځکه

نه رسېږي د پرون په چارې نن لاس

مرګ و ژوند زما پوښته له مړاوو سترګو

په رسا ګوزار پوهېږي د تورزن لاس

زر به ورسي په داد له کمينۍ

لګولی دی حمید ستا په لمن لاس