د دې دهر د چمن له ګلو بوی لاړ

له خوبانو نه يې هم د مهرو خوی لاړ

نه له ما د مینې خوی ځي د بتانو

نه د جورو د جفا رسم له دوی لاړ

اوس به څه رنګ ځي له ما نه عشق ناصحه

چې له نوکه تر کوټیه موی په موی لاړ

جستجوی به مې روح وکړي و وتو ته

که له زړه مې د خوبانو جستجوی لاړ

په نوخطو پسې تللی زړه موند نه شي

هغه ورک شه چې په شپه د اور په سوی لاړ

دغه سیند د اباسیند چې لیده کېږي

له دریابه مې د اوښیو نری جوی لاړ

یار په پند رقیبانو لاړ پوهېږم

چې له ما يې هغه عهد هغه ووی لاړ

په هیچا باندې يې نیاو نه شي حمیده!

چې د ترکو سترګو مړ که خون يې توی لاړ