درسته شپه چې مظلومان آهونه زور کا

سحر پورې د فلک په لمن اور کا

که هر څو یې لوغړن د آه په اور کړي

څوک به خوی له کج روۍ د فلک نور کا

یو د بل په درد و غم خوښ و خرم کا

د شبنم په ژړا ګل په خندا خور کا

په څو رنګه جلوه ګر دا بازي ګر شي

کله سپین، کله سور شین کله ځان تور کا

کله وغواندي شنه نمري د ټګۍ

کله خړ شي ځان له قهره برګ و بور کا

ما خو ښه د تورو سترګو په تور نیسي

فلک کوم له نوره خلقه کلی کور کا

دا يې کومه دلسوزي عدل و انصاف دی

چې لاګل شګفته نه وي بیا يې خور کا

هغه سروې چې سر پورته کا آسمان ته

د خپل ځان په دود يې زمکې ته نسکور کا

هر چې کا په جهان نه کا په خپل ځان کا

ظالمان چې بډايي په ظلم زور کا

چې يې خټې د مظلوم په اوښو کیږي

دغه کور به زمانه د ظالم ګور کا

نن له چا سره څوک ښه کوي که بد کا

په وعده د سبا ورځې واړه پور کا

اوره ماوره وینه مه وینه حمیده!

د ړندو په کلي کور عالم ځان کور کا