بد دې نه مني کاته حبیب زما

دا دی قُوت لا یموت نصیب زما

هیڅ ادب مې بې ادبه سترګې ناخلي

که هر څو کا وچولی غوټه ادیب زما

که آخر شه د یار حسن عیب يې نشته

د غریب په ټوکړه صبر کا غریب زما

د نوخطو د رشتې رما آشتي ده

په اغزن بوټي آرام کا غندلیب زما

چې دې وهڅوي ما ته په ښکنځلو

څه په بد کې نېکخواهي کاندي رقیب زما

لا مې زیات آه و فریاد د غم لښکر کا

خېژوي مې فوج په سر زما نقیب زما

د دښمن چې تېغ تېره وي زما و سر ته

جدايي به مرګ مېلمه کا عنقریب زما

که لږ ډاډ و ما حمید را کا په عشق کې

نشته بل یار و آشنا قریب زما