د هر چا چې شي مفتي نفس و هوا

ناروا شي د جهان ورته روا

نفس شیطان چې د چا بد تر فهمه شه کا

هسې خوري زهر قاتل لکه حلوا

ستور د سر په سترګو غوږ اروي هم ویني

سترګې غوږ بویه د زړه بینا شنوا

بې پروا خپلې راستۍ په کس نا کس کړم

ګنې نه لرم هر ګز د چا پروا

قناعت مې اشتها کړه هسې صافه

چې اوګره راکوي خوند، کله ښوروا

عشق کړه هسې استغنا زما حاصله

چې مې درد د محتاجۍ نه کړ دوا

د قارون له غوا وغلیو مې توبه شي

چې مې شته د یار غمونه غیلي غوا

مزري په بد شرم کا لېوه بې شرمه

تر هغه شی ځکه دا په بد رسوا

سوز خو خوند لري دلسوز نشته حمیده

د لاله په سوي وسوه د چا خوا