اې مدام د نس په زېرمه مبتلا

ځان ته ولې ويښوې ویدې بلا

دانایان له دښمنانو سلا نه کا

ته په څه کوې د نفس شیطان سلا

له دې خپلې سپينې ږیري وشرمېږه

ولې کاندې په روښانه ورځې غلا

د خپل دم و چلېدو  وته غوږ نیسه

هر نفس د تلو اواز کا چل چلا

څه بلا لره دنیا شوه درته ټوله

چې مچۍ ګبینه ډک کا، شي جلا

و خپل خدای ته له سړیو سړی ښه دی

نه و خلقو ته خودرو شېخ و ملا

د زخمي چې زوه درومې ارام مومي

ته په تله د دې دنیا کړې واوېلا

ژر به لاس له نا مېندۍ په تشي کېږدي

چې په اهل د دنیا تړي څوک ملا

پرورش د نفس په کار نه دی حمیده!

له دښنه سره څوک نه کا تولا