صدیق
سيرابي په درياب د خپل آبروی ده
ابرويي تل د ګلاب په رنګ وبوی ده
په ساتل دخپل آبروی تر ګوهر زيات شو
د اوبو تلليو بيا لار کله په جوی ده
د ځوانۍ بهار وفا را ښکاره نه کړه
چې د زړه خوښي د ګل په رنګ رويي ده
د نفس شماره د ژبې په تلوار کړه
تل حساب ته شانه جوړه د هر موی ده
قيمتي ګوهر ضايع رايګان مه کړه
ګرانه لا شور ته تر درو ګفتګوی ده
خپل قيمت قدر هر چا و ته ښکاره دی
آينه ښکاره هر چا ته د خپل خوی ده
له حجابه صديق مخ په حجاب نغاړي
آينه يې د ديدن په جستجوی ده