صدیق
بلبل په چمن راغی ګل واړه شګفتن ته
آراسته اند خودرانی ځان نهفتن ته
ساقي د ميو مطرب لبالب دلبر يم
ياسير د رضوان دی ياسير و ګلشن ته
دربتکده پيش بت دا حال برهمن ګفت
مسلم بچه ما بولي زنارګسستن ته
صد ساله عباداتم بريک نګه از ما برد
آن شوخ پر هوش بين تيار شو و رفتن ته
هر ګز نکند آهی از تيغ توای جلاد
عشاق په رښتيا دی تيار ومردن ته
دل عاشق شيرين ومن عاشق روی تو
مشهور په عالم يم پيغور وکوهکن ته
صديق عجب شعری به فرسی به افغانی
ګل قند کا پوهيږي مختار شوګفتن ته