صدیق
چې خبر شوم د سنبل له پيچ و تابه
پيچ وتاب يې ستا د زلفو کا بيتابه
د جهان په مخ رڼا خاته د نمر کا
په زړه نور د عشق تيری کا تر افتابه
د آسمان ګرځيده، مينه، د زړه نور يې
نور په پورته تر کعبې شته له مهتابه
د مطلب هر ګور موندل رښتيا محال دي
ميرابي موندلې چا ده له سرابه
چې مونده په دا عالم کې وفا نه شي
په جهان کې کيميا ځکه ده نايابه
د ديدن منع ځنبل کاندي د سترګو
تل د ديدن کا د صديق سترګې په خوابه