صدیق
که هر څو دی ښايسته تر ماه يوسف
نه مخی کړ ياره ستا الله يوسف
ستا د مينې لاف که کړمه دروغجن يم
راسره دی ستا د مينې ګواه يوسف
د ښايست په غرور هغه ډېر ارزان شو
ګڼه نه وه کړی بل ګناه يوسف
چې يې ډېر محنت ليدلی د فلک و
بيا آخر د مصر شو پاد شاه يوسف
د ښادۍ اميد لري صديق په غم کې
بند به نه وی د کنعان په چاه يوسف