صدیق
ګريبان چاک ګل دايم از باد صبا باشد
به بی وقتی تبسم غونچه را نقص نما باشد
منم عاشق به رسوای چو مجنون ګشته در عالم
به هر جای که باشم شور طفلان در فضا باشد
زبيداد نسيم پرهن ګل چاک ميدارد
چو يوسف بود سبب دست زليخا با قفا باشد
اګر عزم سفر داری ز دريای چو اسکندر
قدم برکشتی وخود نه تر اسير روا باشد