صدیق
تشنه لب مې د اسرار شراب سيراب کا
د ګوهرو مومی ګنج چې ځان خراب کا
هيڅ به ځای د خاموشۍ په نقطه نه شي
د خپل ياد په کور کې وا عاقل کتاب کا
بويه صاف کړي زړه د خپل زړه په پرده کی
زنده دل کله په ځان د راحت خواب کا
د هوا په ترک رښتيا واصل د يار شي
په پريښو هوا د ځان حساب درياب کا
د ګوهر د کان رښتيا ابر نيسان دی
درست لوګی پيدا بخار تمام سحاب کا
د نادان خندا د عشق په ابتدا شي
ميده مالګه خلق فرش د کباب کا
خبردار چې د اخر عمر په کار وی
هم هغه اول د خپل دفتر حساب کا
ديرينه دولت رښتيا تر پيرۍ بهه دی
څه خوښی به څوک په عهد د شباب کا
په معنو به يې هوښيار پوه شي صديقه
بوی تر ګل اول دانه بوی د ګلاب کا