امیر حمزہ شینواری
زه حاجت لرم
د ناز، ته د نیاز
واخله سوز در
څخه نشته راکړه ساز
هر یو خیال
مې بې بها غوندې ګوهر شو
چې لباس مې
ورته واغوستو د راز
په ناز ناز کتو مې څښې د زړګې وینې
زما عمر، ستا
باڼه دې وي دراز
تل دې یاد یم
په دې ښاد یم تل دې دا وې
چې اصول دې
شي زمانه احتراز
د سکون له
مرګه ژوند غواړې غلط شوې
اضطراب دې
زېږوونکی د آواز
دخواهش پرده
دې پورته کړه، نظر کړه
نشته هېڅ په
حسن اوعشق کې امتیاز
چې حمزه شولو
مېن په مستو سترګو
ای واعظه د صهبا وشو جواز