صاحب شاه صابر
عشق کوو پښتو کوو
ژوند د لېونو کوو
سوي د ښائست په ار
لوبې په لمبو کوو
ځو چرته د زړه په سر
سوری د بڼو کوو
زړونه مو زخمونه شو
ذکر د سپرلو کوو
غبرګ شو مازيګر او یاد
غم چرته د څښو کوو
مینه که رښتیا نه کړو
څه به په ځوانو کوو
اوس خو چې هر چرته یو
غم د دې کوڅو کوو
ستا نه صبروومه زړه
ځان سره پښتو کوو
څه صابره خلق یو
صبر په وعدو کوو