بې کوره شي چې څوک په بې درکو پسې ګرځي

درانه خلق سپکېږي چې په سپکو پسې ګرځي

زما د قام د کومې بدبختۍ به درته وایمه

چې څوک رازلمی کیږي په ټوپکو پسې ګرځي

د زرکو د کونترو ښکار د نورو مشغله شوه

زما د غرونو باز په توت خوروکو پسې ګرځي

بیا څوک د پښتنو د اتفاق سندرې وایي

دیوان یې د خوشحال په لاس خټکو پسې ګرځي

صلاح کوي جرګه کوي غونډېږي تندرونه

څوک جالې جوړوي ځان له په ډکو پسې ګړځي

د هغه غرسنۍ غړۍ مې هغسې په زړه ده

له هغسې مې فکر په کنجکو پسې ګرځي

د ښکلو په سینو کښې بې غرضه زړونه ګوري

صابر بلا وهلی دی په ورکو پسې ګرځي