صاحب شاه صابر
که ستا په مخ ستا په کاکل نه ليکم
بيا خو غزل نه دى غزل نه ليکم
ما دې زما دزړه آزار ووهي
که په قامت او په اوربل نه ليکم
ستا يې منله ستا يې ومنله
بس دى د خپل زړه سر خپل نه ليکم
بيا به د زړه خبرې زړه کې ساتو
بيا به روداد ستا د محفل نه ليکم
نور پرې د زړه د وينو رنگ نولمه
نوره د گل قصه په گل نه ليکم
هغه خوبونه مې په سترگو کې دي
څنگ به د ښکلي په څنگل نه ليکم