صاحب شاه صابر
څه د ایلم
ګلونه څه د تاترې ګلونه
زه د غزل
شمله کې ږدم د زړه قطرې ګلونه
که د اټک د
شملې ول کې نه وي نه دې وي خیر
خو د باګرام
د ترکو زلفو کې دې وي ګلونه
زمونږ په ځان
هم په رقیب د ژوند خواږه پېرزو شي
مونږ هم په
هغه چمن غواړو هم په دې ګلونه
په هغه لارو
کې مې هغسې په زړه وریږي
هغه لوظونه
پسرلي هغه وعدې ګلونه
زما د هرې
تلوسې د هر احساس په زړه دي
ستا د احساس
ګلونه ستا د تلوسې ګلونه
ما ته د شپې
د هر ازغي د سترګو کسي بریښي
زما په سترګو
کې د ستورو پلوشې ګلونه
زما د زړه په
صحرا وټوکېده وغوړېده
ستا د ښایست
د پېغلتوب د اور لمبې ګلونه
صابره څوک که
د سپرلي لاره ازغي ازغي ده
مړاوې دې نه شي د همت د حوصلې ګلونه