صاحب شاه صابر
د جانان نه د
جنون د سترګو نور شته
د حالاتو
مېکده کې کوم سرور شته
د مین حوصلې
هغسې بې زړه دي
د رقیب سترګو
کې هغسې غرور شته
زه یواځې د
حالاتو په دار نه یم
د هوښیار جنونه
ډېر زړونه مجبور شته
چې هر زړه
پکې د مرګ له ویرې ریږدي
په دې ښار د
څه بلا سیوری ضرور شته
د وختونو
اینې به صفا نه وي
خو زموږ
سترګو کې هم بلا قصور شته
د ساقي د
سخاوت به څه محتاج وم
ډېره ښه ده
چې په خپل زړه هم ناسور شته
چې د حق اواز
په دار نه وي صابره
خوله مې ماته
شه که وایمه منصور شته