صاحب شاه صابر
ستا جانانه
سترګې مې ښه پېژندې
ما علامې د
ژوندانه پېژندې
موږ د دورنګې
نشې څه بلد وو
موږه د ښار
میخانې څه پېژندې
بې ستا د
زلفو زندګي ګرانه ده
دا نه چې ما
زولنې نه پېژندې
ما د مین زړه
مجبورۍ ولیدې
ما د حالاتو
سترګې وه پېژندې
د رڼا جام یې
ګرځوو ورپسې
مېخور زړګیه
سپوږمۍ ته پېژندې
ستا په
رنګینو بهانو پوهېدم
د بوډۍ ټاله
ډېر مې ښه پېژندې