صاحب شاه صابر
د سپوږمۍ د
رڼا تار کې د سبا خوبونه وینم
د اسمان د
ستور څنګ کې د لیلا خوبونه وینم
د هوس تورو
تیارو کې د رڼا پلوشې وینم
د جنون په
زولنو کې د غیرت تلوسې وینم
د شبنم په
خاموشۍ کې د سپرلي ګنګوسې اورم
په ازغنو سر
درو کې د ګلونو نغمې اورم
په صحرا د
مایوسۍ کې د امید سندرې اورم
په میدان د
کربلا کې د حسین خبرې اورم
د چمن د زړه
سکون ته خپل سکون قربانومه
د ښاېست د
پسرلو نه خپل زوندون قربانومه
چې غمونو
ړندې کړې د هغو سترګو نظر یم
چې دردونو
کاڼې کړې د هغو غوږو خبر یم
د منزل د
ستړو لار یم د همت اور ورکی یم
د جانان د
سترګو نور یم د رقیب د سترګو خار یم
د مرګوني
جانان غېږ کې د ژوند نښې لټومه
د احساس په
پرهري زړه د ګلونو پهې ږدمه
د پرهر زړګي
په څړیکو د غوټو شونډې پرانیزم
چې ستم
خاموشه کړې د هغو شونډې پرانیزم
د حالاتو
وران کنډر ته د خیالونو ډېوې وړمه
د وهمونو په
باران کې د فکرونو ډېوې وړمه
د تیارو په
تورو غرونو راختونکی لمر لیدی شم
د زولنې شپې
په زړه کې د یقین سهار لیدی شم
د زړې دنیا
په زړه کې نوی ژوند نوی پیغام یم
د امېد بله
ډېوه یم د یقین د سترګو جام یم