محمود دلګیر
زړه!
د ژوند په جنګ لتاړ یې
لکه
کور د غزې شاړ یې
زه
خو ټول شوم سترګې سترګې
ته
په کوم طرف ولاړ یې
زه
لاله ستا له لمن شوم
ته
د عشق وطنه! کاړ یې
هر
ماښام درپسې څاڅم
چې
د هجر ملک ته لاړ یې
ته
زما پیاله کې پروت یې
د لیلا
د شونډو پاړ یې
لمونځ
فرض نه دی شرط د عشق دی
د
دلګیر عقله! ویجاړ یې!