محمود دلګیر
اندېښنې
دي د روزګار تر ما چاپېرې
فلسفې
یې د ژوندون کړې له ما هېرې
تا
غزالې سترګې واړولې ما ته
زور
د عشق دی د زمري غاښونه شمېرې
زړونه
ډک دي د جامونو لا به رېز شي
چې
زما د میکدې یاران دي چېرې
څه
خبر وم چې له زړه یې روح ته تللی
ستا
په لټه مې کړې ډېرې ستړې تېرې
سرښندنې
خو پېشه وي د مئینو
ماته
څه صحنه سازي کوې د وېرې
نن،
سبا مې خوا له راشه که پوهېږې
نېټې
لګې دي اشنا، خبرې ډېرې
بلوڅۍ
نجونې مستانې دي دلګیره
دا
به نه شي د سستانو دام کې ګېرې