محمود دلګیر
غزل
مې داسې پیمانې له راوړه
چې یو
زاهد مې میخانې له راوړه
ګوره
راګوره زړه مې سترګو کې دی
هغه
ګلاب مې دریڅې له راوړه
د
حسن تاو یې د عرق چینه کړم
مقام
ته ګوره! لمر یې شپې له راوړه
عشق
یو یعقوب د چا دیدن ته لېږي
ګل یې
د ګل و تماشې له راوړه
د
سرو غرمو هوا اخیستی سړی
د سیوري
شوق د چا سایې له راوړه
تر
جفا پس دا یو نظر د مینې
دا یو
څراغ یې هدیرې له راوړه
هر
چا به ستا په اړه وپوښتلم
ما
به نګهت استعارې له راوړه
د
ژوند پر لار مې دروند خصلت دلګیره
دا
مې د زوړ وجود تکیې له راوړه