محمود دلګیر
هغه
مست په خاموشۍ باندې عادت شو
که
په مینه کې بلد په نزاکت شو
دا
و زخم د کوم درد هوس اخیستی
او
که مات د ګلغوټیو بکارت شو
ژوند
په مثل اوس د مصر د بازار دی
چې
تعین پکې د هر یوسف قیمت شو
ګل
د خدای په لیدو مخ کړ پورته پاتې
چې یې
بوی له دهنه ووته نګهت شو
نور
همه خلک د خاورو غوندې ناست وه
یو
لاله زړه مې په تا پسې اوچت شو
مګر
خپل فطرت مې جوړ بلې ته نه و
ما
چې څومره نفرت وښوده، الفت شو
ستا
د حسن د وصال ګټه ونشوه
خو
غزل ته مې لباس د لوی شهرت شو
د
رحمان په مریدۍ وتی دلګیر هم
اوس
جاګیر د هغه عِشق د دولت شو