محمود دلګیر
ستا
له تورو سترګو جار شم، دا دې زما وي
د څراغ
پیاله تل ډکه له رڼا وي
ستا
له زلفو چې مې سر په بله نه ځي
رسېدلې
به شانه پدې معنا وي
که ډنډرو
کړه پر سر ګلابي خوله
د
خزان ولکه به ټوله له دنیا وي
انجمن
د خوبه وړیو مې نن ولید
ما
وَیل چې شمع ولې په ژړا وي!؟
لکه
مچ به دې پر سر لاسونه مروړې
د شیرینو
پرېښوده لویه خطا وي
کار
د عشق کې قامتونه په تراز دي
د
معمار نظر د خښتې په هر خوا وي
زه
چې چېرته نکهت وینم، لاله اورم
تصور
کې مې دلګیر غزل سرا وي