محمود دلګیر
سپینو
زلفو کې دې یو عمر قیصې دي
ښکلې
سترګې دې منسوخې صحیفې دي
ذایقه
مې د وطن څه رنګ توضیح کړم
چې
د مور شیدې تر ګوړې هم خوږې دي
لکه
تندر د لاله وو پر مخ ولوېد
دا
داغونه د مجنون سوې نارې دي
د
خزان له وېرې ګل شي رنګ الوتی
مخ
مې څه ګورې د هجر واهمې دي
له
خصلته چې مې وږم د دریاب ځي
لېونیه!
کرانه باندې مې شپې دي
د
زاهد د چالاکۍ کیسې که واورې
مالداري
د ایاتونو ترجمې دي
نیشکر
به څه طعنه ورکوي تاک ته
چې یې
پاکې تر دستګاه د می پیالې دي
ته
لا اوس هم لوی ژوندون دوه ورځې ګڼې
د
دلګیر په تغزل کې زمانې دي