محمود دلګیر
دا څه
وخت یمه ارام زړه مې خالي دی
چپه
شوی په هجوم کې صراحي دی
د
عشق مشق کې لاروی د مولوي یم
چې
فطرت مې قلندر عقل صوفي دی
فلک
څه رایه لري زما په هکله؟
ژوند
په ټولو دی جاري په ما طاري دی!
د دې
ملک د اولادونو لار یوه ده
چې
غزل مې زېږېدلی شرابي دی
د دې
وخت حسن پرست ملامت نه دي
دا
هلک تر ښکلیو نجونو هم نازي دی
زما
زړه تر عقلمندو عقل تر دی
زما
سوچ په رَویه پوخ د لېوني دی
اصفهان
دی قبرستان د تجزیه خوانو
چې
وطن مې لا پټکی د ابدالي دی
په
هندي طرز و ادا ګوري دلګیره
خوږ
تقلید یې له غزل د پسرلي دی