محمود دلګیر
فلکتازه
چې له نازه قدم ورو وړي
په
زبان د زوړ زاهد ساز د ګنګرو وړي
په
ژوندونې نه شو بار د چا پر ولیو
مرګ
نامرد هغه سړی اوس پر اوږو وړي
سپینې
سترګې مې دي زړه ته تویې شوي
د
بخت ملک ته مې کوډله د تيَرو وړي
لکې
نه شوې تر خوشحاله پس دستاره!
پښتنې
عبث نازونه په شملو وړي
پلو
نیسه تر رڼا سپینې محبوبې
نرم
حسن دې خوبونه د شیدو وړي
سمندر
سینه وهلې ده دلګیره
ما
راوړي څه غمونه په اوبو وړي