محمود دلګیر
دا
افشا افشا ډيوې خلک دروغ دي
د ځنګل
د ښاريې خلک دروغ دي
د
ژوند ستړې، سختې، سوختې په خپل سر وړو
یعنې
دا چې د تکیې خلک دروغ دي
ایینې
د تقدس ګوشه نشینې
په
ظهور کې ایینې خلک دروغ دي
مرتبې
خو د ګمنامو سره لاړې
دا
په موږ کې د نامې خلک دروغ دي
په
غرمه یو لا د ورېځو سیوری نشته
دا
د قد او د سایې خلک دروغ دي
دلته
نشته دي ارواوې، تش لاشونه
لاندې
خښ تر کتیبې خلک دروغ دي
د
ژوند توند سیلاب اخیستی سړی؛ وژني
دا
ولاړ په کرانې خلک دروغ دي
څه
له زړه کې محبت ساتې دلګیره
رابطې،
د یارانې خلک دروغ دي