محمود دلګیر
له
دریاب مه پوښتئ دا کس په کرانه کې ورک دی
کور
د بې وسو خو پخپله استانه کې ورک دی
زه
هغه ګوټ ته په نهضت یم چې زما برخه ده
هغه
سرور چې د اختیار په پیمانه کې ورک دی
یو ځل
مغل شه، شې به خپله د دعوې منکر چې
رزم
د تورې د خوشحال په خېلخانه کې ورک دی
ماښام
به نوش کم د سبا بتان به نه سازوم
د خیال
خمیر مې د وجود په بتخانه کې ورک دی
د زېب
کمڅۍ عبس د مینې پر بام مه خلاصوه
نکهت
د زلفو د ګرد باد په ترانه کې ورک دی
د
وعدو مات کچکول ته بیا وهي پتري د باور
جانان
به راشي مګر اوس په بهانه کې ورک دی
دلګیره
وخت له د یو نوي امتزاج کوشش دی
زما
آمد د خپل فطرت په رنګ خانه کې ورک دی