محمود دلګیر
چې
د ژوند شته نو د هر څه انتها شته
عشق
کې دا باور قایم دی چې فنا شته
تنهایي!
په ما کې مه کړه غزونې
زما
زړه کې لا د مړو سترګو دنیا شته
لا
به ما کې د معنو وسعت لوییږي
لا
خو څه راسره رمز د ارتقا شته
موږ
د غم دومره خوشبین نه یو خو شکر
دې
خالي خونه کې غم خو د شها شته
نور
خو ژوند د امیدونو هدیره ده
خو
دا ښه ده چې د زلفو تمنا شته
شي
به سپک ګردونه ورک زما له خاورې
یو ګذر
خو د باران او د هوا شته
موږ
به زر یو خو د بل غاړې ته ولېږو
پست
به پست وي چې د لوړ ارزش سزا شته
اوس
دې خپلو نرګسي سترګو ته ګوره
غرقېدو
له دې زما د عشق دریا شته
ستمګرو!
کوهي پیل د لوی مقام دی
هره
څاه کې یوسفانو ته رڼا شته
لږ څه
نور هم منتظر شئ ذوق مقامو
په
محفل کې نن دلګیر غزل سرا شته