چې لا راوتى، د خپل فکر له ديوانه نه يم

شايد چې زه، د چا په حسن مهربانه نه يم

دتا په ذکر مې مرۍ د خواهش کېنوله

لا په دنيا کې د مجنون غوندې روښانه نه يم

چې زه ددغې ګناه کوم حد کې يم؟ نه پوهېږم

د يار ښايست ته، چې وتلى له ايمانه نه يم

تنهايي څومره ده ؟ و دې ته تنهايي نه وايم

لکه سايه، ستا په لېمو کې راروانه نه يم

شور مې صحرا کې، د خپل فکر د جمود اورمه

زه د ګوهرو، په قيمت يمه ارزانه نه يم

دومره خودار يم، چې په سيوري هم تکيه نه کوم

زه د کم ظرفو، عاشقانو له کاروانه نه يم

په کور کې نه يمه جانانه ! ملاقات دى مشکل

زه لا راغلى، ستا د ياد له کهکشانه نه يم

بيا خو به شعر، له مانه پاتې وي عيانه ګله!

چې د غزل په ترکيبونو بدګومانه نه يم