صاحب شاه صابر
علامه د
سپرلي زیری د سحر دی
چې احساس مې
لکه ګل په زړه پرهر دی
دسحر د قافلې
رهنمایي کړم
که په زمکه
یم په ستورو مې نظر دی
پښتون هغه د
پښتو پالونکی هغه
چې د هر دور
مغولو ته خیبر دی
ستا د غم
پېټی مې هغسې په سر دی
ستا د زلفو
تر منزله یې خوب نشته
زړه کې ډیر
شوګیر ځپلی مسافر دی
چې زما د زړه
د زخم په کور پرېوت
ستا د سترګو
غشی څومره زورور دی
د سپرلي د وږمو
هر سړی اشنا شو
د ګلونو په
زړه چاودي څوک خبر دی
د تیارو
ایمان به لږ ساعت له معلوم شي
له صابر سره
سپوږمۍ، ستوري لښکر دی