صاحب شاه صابر
نه مې ساقي،
نه مي شراب یادېږي
ماته د یار د
مخ ګلاب یادېږي
څوک چې پاکي
د فرښتو یاده کړي
موږ ته جانان
خانه خراب یادېږي
په خاموشۍ کې
مې نغمې خوښې دي
په تنهایۍ کې
مې رباب یادېږي
زموږ د مئېنو
په مسلک کې خو ژوند
ځواني، مستي،
حسن، شباب یادېږي
ستا موسکیتوب
زما د زړه زخمونه
د سپرلي دغه
دوه اسباب یادېږي
غم د حالاتو
وي که درد د مینې
صابر د دواړو
انتخاب یادېږي