...

صاحب شاه صابر

څه مې د خوړ زړه درزا څه مې د زخمونو څړیکې

د بې وسۍ په در کې ژاړم د دردونو څړیکې

چې پریکولې یې د ګلو د غنچو نه ژبې

اوس خو به اوري د وږمو د پرهرونو څړیکې

چرې به تندر خو د ظلم په ماڼو پرېوځي

د چا زړه چاودي اسویلي د چا د زړونو څړیکې

په ژوند د حسن د سپرلي د راتلو زېری کوي

د ماښامونو زړه چاودون د سحرونو څړیکې

د محلونو په مړه خندا کې پټه نه شوه

د وږو تږو د تنکو تنکو ویرونو څړیکې

لرې به نه وي چې اوده زړونه را ولړزوي

په دې دردونو کې راغونډې د عمرونو څړیکې

د نیمې شپې د خاموشۍ د سر غرور ماتوي

د انتظار د شوګیرو ځپلو زړونو څړیکې