سلیمان لایق
سترګې یې آسمان
زموږ د غرونو د لاجبرو
څڼې یې وریځې
پې خورې دي د سرو زرو
مخ یې ترې د
لاندې د بابا د غرونو واوره
شونډې یې سور
رود په کروندو کې د شکرو
وروځې یې
لیندۍ د روهیلیو جنګیالیو
سترګې یې
لوټمارې د وزیرو د لښکرو
غاړه یې اعجاز
د کوشانیو نقاشانو
مټې یې بربنډې
په سین غره کې د مرمو
هو یې په وعده
کې د هوډپالو سلیمانخېلو
نه یې په
انکار کې د پېغلوټو د ټغرو
هر خندی یې
تندر د هوتکو د هوسیو
هر یرغل یې
لام د سرو ناصرو د لښکرو
تېغ یې د خدۍ
دی چلوي یې په غلجیو
خاوره یې مړه
کړه د هوډپالو په ککرو
ژبه د ځواب یې
غوڅوونکې لکه توره
زړه یې په سینه
کې د ګوملې د ډبرو
برید یې د
بڼو زموږ د زړونو په کلاوو
غشي د شیرشاه
د کالنجر په زړورو
مینه یې
بربنډه د ځنګلونو د وحشیانو
شوق د رسوايي
یې د یورپ د منورو
زموږ کلی
میدان د کربلا د دې له لاسه
زموږ کوڅه
کابل د تالا شویو بې وزرو
نشي دریدای
بوډا لایق د نجونو لام ته
چېرې زوړ
ګربت چېرې کوترې د کمرو