سلیمان لایق
ما خو وې چې خرابات به هديره شي
او ساقي به له ملا سره ديره شي
هسې کفر چا ليدلی و عالمه
چې د عشق کعبه په وينو تکه سره شي
چا ليدلی وو د ناز تازه گلونه
چې غړۍ يې د باغوان په لاس اره شي
چا اټکل کړ چې زموږ د امن کور به
په بې رحمو قاتلانو اجاره شي
چا ويل چې د "اشيا غمی"
کابل به
ددښمن د کساتونو تاتره شي
هر مامون به د امان له کرښې ووزي
پر وطن به د جگړې وبا خوره شي
زوړ انگريز به بيا را پاڅي انتقام ته
زموږ پرضد به له پنجاب سره پَرَه شي
چا ويل چې بيا به نوی منصور پاڅي
د وطن د عشق په تور به غرغره شي
چا ويل د پنجابي د کسات هوډ به
د نجيب په قربانۍ باندې پوره شي
د هغه ناره به غبرگه شي له داره
ټول ځنگل به د اورونو شراره شي
لا خو لوبه د زمان په رغولي ځغلي
څو څو ځله به بدله نندراه شي
ليږ دمه شه د تاريخ سندره واوره
د جلاد سر به پخپل تبر پاره شي
که لاهور د کابل سولو ته اړم وي
ټول پنجاب به په اورونو کې ايره شي
حسامه که له تروره لاس وانخلي
د زمزم څا به د وينو فواره شي
هيڅ تيری به پاتې نشي بې ځوابه
که پردي په موږه زر وارې ديره شي
وا به نه وړي د انصاف تله له عدله
که جمله عالم د عفوې نغاره شي
بايد ټول دښمنان وپيږي په زغرده
د افغان توره چې لوڅه شي تيره شي
هر افغان په دې خبره باوري دی
د لايق دا وړاندوينه به کره شي