کامګار خټک
د
سړي زړه په خلوت کې منور شي
قطره ځان ګوشه له بحر که ګوهر شي
چې
نګين غوندې خپل ځان که په حلقه کې
نام د نېکو به يې لاړ په هر کشور شي
چې
پښې ونغاړي د صبر په لمن کې
باوقار به په جهان کې لکه غر شي
چې
غر کوز د تعلق کاندي له سره
بې پروا يې لکه خس په موج ګذر شي
څوک
يې مخ ته يو نظر د مهر نه که
د آفتاب په څېر چې ګرزند در په در شي
د
بدانو له صحبته حذر بويه
نور د نمر له ذره ابره مکدر شي
هر
يو څاڅکی يې د اوښيو دردانه دی
چې شبنم غوندې ګريان سحر سحر شي
د
تقوا توښه په کار ده نه د زرو
زر دلې هورې سړي و ته خطر شي
قال
بې حاله هيڅ په کار نه دی کامګاره
دا کوښښ کړه چې دې قال تر حاله ور شي