کامګار خټک
په
طلب د خپل دلدار
ګرځم زه په هر ديار
بې
د ښکليو له ديدنه
نور مې هيڅ نه دی په کار
که
په يار کې څه وفا وي
ما به نه ژړل زار زار
بې
د يار له زیبا مخه
نه مې شي صبر و قرار
هسې
وسوم د يار هجر
چې مې مرګ ته شو تلوار
چې
مې ګنج د عشق روزي شو
تر شاهانو شوم مالدار
په
جهان تر عاشقۍ
لویه نه شته بله چار
د
ساقي پياله مې نوش کړه
له وجوده شوم ويزار
په
ژړلو زما ګوره
ترحم نه که نګار
قدسي
خم لکه د نون شو
د دلبر په انتظار
تل
ياران جدا کوينه
دا فلک دی ستمګار
د خوبانو
له وصاله
بهرمند نه شو کامګار