

کامګار خټک
لکه
زړه زما په جور کړ جانان غوڅ
هسې نه که کافر تېغ د مسلمان غوڅ
په
فراق يې هزاره هزار پاره شه
په جفا چې کړ ودان خاطر خزان غوڅ
چې
بلبل په وخت د ګلو ترانه کړه
زهره که د چنګ نارونه په آسمان غوڅ
سر
به هسک نه کړم د ښکليو له آستانه
که يې سل سره پراته وي په آستان غوڅ
هسې
نه چې درخو نه وه دل افګاره
که د عشق تورو کړ زړه د آدم خان غوڅ
د خسرو سره د شیرینې هم بالین و
فرهاد سر که د شیرينې په هجران غوڅ
هغه
زړه چې د فلک په ښادۍ ښاد شه
هم فلک به يې آخر که په ارمان غوڅ
چې
د شمع نسبت که د يار له مخه
د هغه شه په مقراض سرد زبان غوڅ
د
مراد جوهر به نه مومي په عمر
څوک چې نه که په الماس د طلب کان غوڅ
چې
يې منع کړ کامګار ستا له ديدنه
په تيره توره دې سر شي د دربان غوڅ