کامګار خټک
د
زړه غم که زما هسې شان ګوګل وچ
لکه ډېر ساړه د ژمي کا شين تل وچ
وچې
شونډې وچ ګوګل سترګې بې نمه
هجران راکړه ټول د تاندو په بدل وچ
هسې
شان شوم په ډېر غم زېړ او زبېښلی
لکه ناست وي د مغلو يرغمل وچ
د
عشق غم خو په دردمنو پسې ګرځي
اور نور څه غواړي چې بيا مومې ځنګل وچ
که
د يار په خوږو شونډو ومرم خوږ يم
لکه مچ چې مړی پروت دی په عسل وچ
چې
همېش زما نه بد وايي و يار ته
تر نور ځان شه د رقيب زبان اول وچ
د
يار هجر په ما هسې چارې وکړې
لکه اور کاندي نابود د وښو ټل وچ
پس
له مرګه هم د نېکو نيکي رسي
درد سر درومي و خلکه په صندل وچ
تر
هغه د يار طلب کوه کامګاره
څو دې نه دی تن په ګور کې په اجل وچ