نشته بې مولا تر محمده څوک سوا

 واړه تر ده زير دي اوليا هم انبيا

دی د خدای له نوره نور همه واړه له ده دی

 جن دی که انسان دی، که نور څه دی په دنيا

واړه خدای پيدا کړه په قدرت د ده له نوره

 مزکې آسمانونه عرش کرسی، تحت الثرا

دی یې د همه واړو پادشاه که په دوه کونو

 نور یې کړه مشغول، د ده په ذکر په ثنا

ځکه بې بلنده په دواړو کونو کې يارانو

 خدای په محمد باندې مين و تر هر چا

پرې به هغه نه وځی و کوهی او وکړنګ ته

 هر چې یې به مخ کې محمد وي رهنما

غم د هغو نشته دی، بهشت لره به ور شي

 هر چې دی مشغول، په کلمه د مصطفا

دين د محمد په دا دنيا هتابان دی

 ليد چې ورته ماه نه شي هغه دی بينا

مه کوه هغه چاری (لتاړه!) دنيا کې

 هر چې دی په دین د محمد کا ناروا