چې د نس په خسمانه دین و ایمان خورې

بېهوده د سپي په خوله خوان و الوان خورې

چوهاړي سګ پروري دا هومره نه کا

لکه ته د نس په زېرمه ګرځې ځان خورې

دا کوم عقل کوم شعور کوم مروت دی

په دښنو باندې چې ته مین یاران خورې

یو قدم چې د بدانو پيروي کړې

دانسته په لوی کمر ځغلې میدان خورې

ما ته سره په وینو خوله لیوه لیده شې

چې د ظلم په پیسه پېروی پان خورې

هیڅ د نېکو بدو فرق در باندې نه شي

په هر چا چپه پېر لکه آسمان خورې

په نور چا یوه روټۍ خوړلی نه شې

په خپل ځان باندې مالونه د جهان خورې

که د خضر پاسلونه درسره وي

واقعي زهر زقوم شي که حیوان خورې

په ژوندون د هغه کار تیاری بویه

چې بې وخته يې د مرګ په وخت ارمان خورې

د حمید په آزار هیڅ بازار روغ نه دی

د حلوا په شخوند بې ځایه استخوان خورې