عبدالحمید مومند
چې اقرار په ناپوهۍ يې ښه يې پوه
چې دې پوهې لاف و شاف کړې نه يې پوه
چې دې پوهه په خپل عیب نه رسېږي
ترو په عیب به د بل چا په څه يې پوه
چې د دین دانايي نه لرې په زړه کې
بېهوده ځان غټوې په خوله يې پوه
ولې غل د خپل کنډر در نیوه نه شي
چې د نورو غلا ښيي په غله يې پوه
اول خپل ویران ویجاړ کارونه سم کړه
که رښتیا د سازول په وله يې پوه
چې مې بې سواله مطلب کوې دلبره
څه عجب زما حمید په زړه يې پوه