دا رموز کا د یار خط په ماته ژبه

چې خوږه کړه نن ساعت هر چا ته ژبه

په هغو لکه مچان خلق بوڼېږي

چې په خوله کې غړوي نباته ژبه

کله تش وښکه د تېغ نه دي ښه هسې

په کار نه ده تر مطلبه زیاته ژبه

دلارام د جمعیت شي خنې لرې

چې خبرې کا نژدې و خوا ته ژبه

له خامۍ جوش و خروش خېژي له دېګه

لي ګواهي د زړه په مرګ حیاته ژبه

ګفتګو يې آزاد طوطي په قفس بند کا

رسوي هرې بلا ته ماته ژبه

ژبورو ته له ژبې آفت رسي

پرېکوي د زړګي سر جلاده ژبه

چې مدام د قتل وینې ځنې څاڅي

تر هغه تېغه ده بده ماته ژبه

ځکه هر نواموز نښه کا د غشو

چې پرې ايښې ده حمید رضا ته ژبه